Tot zover gekomen

Tot zover zijn we gekomen, is een zin uit een boek die ik altijd heb onthouden. Het is zo’n mooie zin die eigenlijk alles zegt over wat achter ons ligt. Omdat het mijn verjaardag was, moest ik eraan denken. Dat ik tot hier gekomen ben. Op één of andere manier vormen de dagen rond een verjaardag een tijd van overdenking. Niet alleen over wat was, maar ook over wat komen gaat. Dit is er van gekomen. Mijn inspiratie komt uit het Fries Natuurmuseum. Op een bootje worden de zeilen gehesen. De wind zal me wel ergens brengen, vanuit het niets naar iets. Het ligt er klaar voor. Stoffen en andere spullen genoeg. Dit ga ik verwerken in een verteljas over het thema water. Daar is heel veel over te vertellen. Maar dat komt in een volgend verhaal.
IMG-20181122-WA0006

Scharrelen

Wat is er leuker dan de boel een beetje bij elkaar te scharrelen. Je geeft de ruimte aan de natuurlijke gang van zaken en daardoor ontstaan vaak de leukste, spontane creaties. Zo liepen we in het Noorderleeg langs het Wad, met de wind door de haren en het was zo stil, je hoorde alleen de vogels. Als je naar de vogels kijkt dan zie je dat die ook van alles bij elkaar scharrelen aan wormpjes, slakjes en sprietjes en daarna zitten ze weer rustig op een hek en kijken om zich heen. Dat is het dacht ik. Gewoon een beetje scharrelen.
20180613_155810
Zo scharrelde ik ook wat rond op een marktje in de buurt en zag deze vintage naaimand. Wel leeg trouwens, wat ik jammer vond. Ik ben altijd nieuwsgierig naar die onverwachte spulletjes in zo’n naaimand. Omdat ik de mand aan iemand cadeau wilde geven die net is begonnen met naaien, heb ik maar bedacht om allerlei zelfgemaakte spulletjes bij elkaar te scharrelen. Knopen, een speldenkussen, wat bandjes, garen, een schaartje en stofjes in de kleuren waar ze van houdt. Het is heel leuk om op deze ludieke manier een naaimand te vullen. Mijn idee: lekker door blijven scharrelen deze zomer!
20180613_160929

De kracht van natuur en textiel

20180429_122429
De zonnekoninkjes, zo noem ik ze altijd. Ze bloeien weer volop, maken me vrolijk en ze zijn nog gezond ook. Als de zon schijnt en de mooie geopende paardenbloemen lachen me toe, dan pluk ik 365 bloemen. Voor elke dag één en daar maak ik dan een heerlijke jam van. Het is al een oud recept uit mijn favoriete boek ‘Feestelijk koken met onkruid’ van Danielle Houbrechts.
20180430_125412
Wil je deze jam ook maken, dan is hier het recept: knip de steeltjes van de paardenbloemen. Snij twee sinaasappels en twee citroenen in stukken en laat alles heel zachtjes koken in 1,5 liter water. Daarna zeef je het mengsel. Druk het mengsel daarbij heel goed uit. Kook een liter van het vocht met 500 gram geleisuiker speciaal. Doe het daarna in de potten en laat het afkoelen. De jam proeft een beetje naar marmelade en is heerlijk op pannenkoeken en geroosterd brood. Wat ik zo mooi vind aan de paardenbloem is dat de bloem staat voor de stralende zon, de pluizenbol voor de volle maan en de losse zaadpluizen voor de sterren. Om deze essentie van de paardenbloem vast te leggen heb ik bedacht om ze in textielverf te dompelen en daarmee 365 keer te stempelen op een oud laken. Het laken is van prachtig oud katoen en heeft een hele mooie, geweven uitstraling. Als we dan buiten een geroosterd broodje met paardenbloemenjam gaan eten op dit prachtige tafellaken, dan is mijn wabi-sabi credo weer rond. Zo maak je namelijk van niets iets.
20180430_125207

IJskristallen gordijn

WP_20170106_12_39_39_Pro
Afgelopen dinsdag was een magische dag. Het had gesneeuwd, de lucht was strak blauw en de zon scheen. Een fluitende vogel hoog tussen de bomen, het zachte geruis van de wind en knisperende sneeuw onder de schoenen was wat ik hoorde en toen begon het opnieuw zachtjes te sneeuwen. Ik ving een sneeuwvlokje op mijn handschoen. Een prachtig sneeuwkristal, helemaal intact. Lopend langs ons slootje zag ik weer de schoonheid van al die ijskristallen.
20180228_134220
Geïnspireerd door de ijskristallen is dit romantische gordijn ontstaan. De dun gehaakte kleedjes komen nog uit mijn familie. Ze zijn keurig gesteven en ik weet nog precies op welk tafeltje ze lagen. Ik kwam ze weer tegen toen ik inspiratie zocht voor de dromenvangers en dacht, verhip, het lijken wel ijskristallen. Verder heb ik nog een hele verzameling oud linnen en deze lap paste precies voor het raam en bij de kleurstelling van de kleedjes. De kleedjes heb ik er met de hand op vast geregen en niet te strak, zodat het een luchtig geheel blijft. En als de zon er dan ook nog doorheen schijnt, dan is het magische gevoel compleet.

Hartverwarmend

Wat een felicitaties en lieve reacties voor mijn jarige website. Héél hartelijk dank daarvoor.
Soms zijn er van die toevalligheden die op je pad komen. Zo viel mijn oog op dit prachtige gedichtenboekje ‘Dromen en Wensen’ voor kinderen. Het lag bij de Kringloop. Het is gemaakt door kinderen voor de ‘Doe Een Wens Stichting Nederland’. Zo mooi is het, dat je in dromen en wensen gelooft en dat dromen zelfs werkelijkheid kunnen worden. Een paar van deze gedichten wil ik graag met jullie delen. Intussen is de dromenvanger onderweg naar een nieuwe dromer. Door te geloven in wat je hart je ingeeft, is mijn droom uitgekomen.
20180204_144327
20180201_162425

Dromenvanger

20180127_134042
Op zorgboerderij Gerbranda State vroegen ze me om, samen met de deelnemers daar, dromenvangers te maken. Ik had eerder wel eens iets over dromenvangers gehoord, maar wist het fijne er niet meer van en dus ben ik eerst weer op zoek gegaan naar de betekenis. Het idee achter de dromenvanger is afkomstig van een Indianenvolk uit Noord Amerika. Zij geloven dat je met een dromenvanger boven je bed, nare dromen weert. Al eeuwenlang maken ouders dromenvangers voor hun kinderen om ze boven hun bedje te hangen. Ze gaan ervan uit dat de hemel doorweekt is met dromen. Goede dromen, maar ook slechte. Tijdens de nacht worden de slechte dromen in het web gevangen en volgens overlevering glijden ze er dan in de ochtend vanaf en drogen helemaal op in de zon. Goede dromen vinden ongehinderd weg door het centrum van de dromenvanger en treden daarmee het leven van de dromer binnen. Een dromenvanger bestaat uit een ring, meestal van wilgenhout, met daarin een web. Vaak zitten er kraaltjes of steentjes in het web en hangen er veren aan. De kleur van de dromenvanger vertegenwoordigt één van de vier elementen. Vuur is rood en goudgeel, water is zeegroen en wit, aarde is zwart en bruin en lucht is blauw. Hierdoor geïnspireerd ben ik aan de slag gegaan. In de blauwe zijn alle vier elementen verwerkt en het web is van wol gevlochten. Ik ga deze boven het bed hangen en hoop op vele fijne dromen. De andere is gemaakt van een oud gehaakt kleedje, met de glazen kralen van een kapotte ketting. En omdat mijn website vandaag alweer vijf jaar in de lucht is, geef ik deze naturel gekleurde dromenvanger weg. Wie me als eerste een mailtje stuurt, die krijgt hem.
20180127_134436

De cirkel is rond

IMG-20171231-WA0002
‘Elke dag een draadje is een hemdsmouw in een jaar’: mijn project voor 2017. Vandaag heb ik het 365ste lapje aangenaaid. Een stofje van mijn favoriete jurk en op het eenvoudige naaimachientje van beppe. Het project heeft me heel wat gedachten gebracht over wat was, wat is en wat er allemaal nog gaat komen. Zo werkend met draad en stofjes heb ik mijn weg van vele levensmomenten aanéén geregen. Werken met draad vraagt om de volle aandacht van het bezigzijn, om geen steken te laten vallen of ongewilde gaten te creëren. Maar soms ben je de draad even kwijt en ga je van je pad af. En dat heeft me ook wel weer dierbare en wijze lessen opgeleverd. Nu is de cirkel rond. Het symbool voor samenzijn, verdieping, verbindingen maken, voor de plek waar alles samenkomt en voor nieuwe uitgangspunten.
IMG-20171231-WA0001
Dit gedicht kwam ik tegen bij Sukha in Amsterdam. Het is heel toepasselijk bij de cirkel en ik wil het, samen met de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar 2018, graag met jullie delen.

Een stofje uit de natuur

Ik las een verhaal over een oma die vroeger voor alle kinderen en kleinkinderen een mooie kerstengel knutselde van natuurlijke materialen die ze in haar bos vond. Volgens haar waren dit beschermengeltjes voor de donkere dagen aan het einde van het jaar. Ik vond dit een mooie gedachte en ben ook op zoek gegaan in onze tuin naar een natuurlijk stofje. Mijn oog viel op de groene klimop die, als je goed kijkt, van nature al de vorm heeft van een engel. Geplukt, gerold en geplakt. En zie hier het resultaat. Ik las dat de klimop in de oudheid stond voor bescherming en trouw. Is dat niet een prachtige kerstgedachte? Ik wens dat iedereen toe in deze donkere dagen.
nieuwe items 047
Wil je deze eenvoudige engel zelf ook gaan maken? Hier de werkwijze. Je hebt een groot en een klein klimopblad, kralen, gedroogde hortensia en hobbylijm nodig. Rol het grote klimopblad op, waarbij de opening van het ontstane kokertje bij de steel dicht is en de onderkant uitwaaiert. Het spits toelopende rolletje plak je aan de achterkant vast. Het lijfje is dan al klaar. Het kleine blad plak je vast aan de rug van de engel. De steel van dit blad knip je af. De steel van het grote klimopblad schuif je door de kraal en zet je vast met een paar druppeltjes lijm. Plak met wat lijm de gedroogde hortensia op de kraal. Dan nog een touwtje aan de engel zodat ze kan hangen. Heel veel knutselplezier!
Vind je het leuk om zo’n engel te krijgen? Dan kun je me een berichtje sturen, want ik ga er drie weggeven. De eerste drie die me een mailtje sturen, krijgen de engel nog voor de kerst in de brievenbus.

Blok printen

WP_20171016_16_53_05_Pro
Van nicht Ruerdtsje kreeg ik prachtige oude Afrikaanse blokstempels met vogelmotieven. Om daar iets moois mee te doen, heb ik eerst de workshop Blok printen gevolgd in het Fries Museum. Vervolgens zijn ook thuis de handen uit de mouwen gegaan. De oude blokstempels zijn lang geleden door mensen met de hand gemaakt. De stempels hebben geen eenvoudig motief maar zijn tegelijkertijd wel sober, puur en tijdloos. Het is uitvogelen hoe je er een nieuwe dimensie aan kunt geven. Zo heb ik de vogels weer laten vliegen op oude linnen doeken die nog op zolder lagen. Eerst smeer je de blokprint in met textielverf. Vervolgens druk je de stof op de stempel en rol je met een textielroller over de stof, die dan nog steeds op het blok ligt. Zie hier het resultaat in het oktoberzonnetje. En ook voor dit experiment geldt, dat gewoon beginnen vaak iets heel moois kan geven.
WP_20171016_16_40_51_Pro

Van zeilschip naar strandstoel

De komkommertijd is weer voorbij. Ik heb genoten van deze zomer. Zo nu en dan onder de notenboom, zittend op de koele aarde en lekker rondkijkend naar wat is. De warmte van de zon raakt mijn gezicht. Een briesje wind neemt alles mee wat losgelaten mag worden. Wachten wat komt. En het kwam. Op een rommelmarkt viel mijn oog op deze drie oude strandstoelen. De stof was versleten, maar ineens viel me te binnen dat het oude zeildoek van de Madraque heel geschikt is om ze opnieuw mee te bekleden. Zo hebben we er intussen al heerlijk in liggen dromen. Dromen over de zeilen die spelen met de wind en het water. Wonderschoon! Nu rest nog het wachten op wat de cursisten er van hebben gemaakt.
WP_20170821_16_24_06_Pro