Soms ben ik helemaal in verwondering! Zo kreeg ik zomaar een pakketje toegestuurd van iemand die ik niet ken. In de doos zaten allemaal stukken stof uit een nalatenschap van een familielid. Ze deed er niets mee. Ze had iets met vertellen, schreef ze en ze had me gevonden door mijn verteljassen. Die vond ze mooi. Ik viel meteen op het stofje met onregelmatige stempelvlakken. Zo’n grappige, vrolijke combinatie van kleuren en van het onvolmaakte. Dan begint mijn brein alweer van alles te bedenken. Een jurk zou mooi zijn en er was net genoeg stof voor het voorpand. Uit de groene stof die ooit een kimono was, komen achterpand, mouwen en kraag. Zelf vind ik het een geslaagde combinatie. Ook voor deze jurk heb ik opnieuw hetzelfde patroon gebruikt.
