De komkommertijd is weer voorbij. Ik heb genoten van deze zomer. Zo nu en dan onder de notenboom, zittend op de koele aarde en lekker rondkijkend naar wat is. De warmte van de zon raakt mijn gezicht. Een briesje wind neemt alles mee wat losgelaten mag worden. Wachten wat komt. En het kwam. Op een rommelmarkt viel mijn oog op deze drie oude strandstoelen. De stof was versleten, maar ineens viel me te binnen dat het oude zeildoek van de Madraque heel geschikt is om ze opnieuw mee te bekleden. Zo hebben we er intussen al heerlijk in liggen dromen. Dromen over de zeilen die spelen met de wind en het water. Wonderschoon! Nu rest nog het wachten op wat de cursisten er van hebben gemaakt.