Afgelopen dinsdag was een magische dag. Het had gesneeuwd, de lucht was strak blauw en de zon scheen. Een fluitende vogel hoog tussen de bomen, het zachte geruis van de wind en knisperende sneeuw onder de schoenen was wat ik hoorde en toen begon het opnieuw zachtjes te sneeuwen. Ik ving een sneeuwvlokje op mijn handschoen. Een prachtig sneeuwkristal, helemaal intact. Lopend langs ons slootje zag ik weer de schoonheid van al die ijskristallen.
Geïnspireerd door de ijskristallen is dit romantische gordijn ontstaan. De dun gehaakte kleedjes komen nog uit mijn familie. Ze zijn keurig gesteven en ik weet nog precies op welk tafeltje ze lagen. Ik kwam ze weer tegen toen ik inspiratie zocht voor de dromenvangers en dacht, verhip, het lijken wel ijskristallen. Verder heb ik nog een hele verzameling oud linnen en deze lap paste precies voor het raam en bij de kleurstelling van de kleedjes. De kleedjes heb ik er met de hand op vast geregen en niet te strak, zodat het een luchtig geheel blijft. En als de zon er dan ook nog doorheen schijnt, dan is het magische gevoel compleet.