Ik heb het geluk dat we midden in de natuur wonen, waar ik mijn rust en inspiratie vind.
De stilte die ik nu ervaar, geeft me het gevoel back to basic te zijn. Vertragen, verminderen en verbinden geven stof tot nadenken. Zo heb ik Sashiko ontdekt, een magische borduurtechniek uit het noorden van Japan. Sashiko betekent steekje. De techniek is oorspronkelijk ontwikkeld om warmte vast te houden, om resten stof opnieuw te kunnen gebruiken en om werkkleding of huishoudlinnen te verstevigen. Het is een combinatie van een simpele stijl met ingewikkelde motieven, allemaal uitgevoerd met eenvoudige rijgsteken. Deze simpele, eenvoudige manier om met naald en draad door stof te steken spreekt mij aan. Je hebt ook niet veel nodig. Een paar stukjes stof en verder zit alles al in het naaikistje. Als ik door het raam van mijn atelier kijk, zie ik dit landschap. Ik noem dit vaak mijn schilderij.
Deze kleurvlakken in het landschap probeer ik weer te geven met proeflapjes, gekleurd met natuurlijke verf van planten uit mijn omgeving. Door de simpele rijgsteken, de geluiden van de naald die door de stof gaat en met gedachten die verbinden, ontstaat vanzelf een creatief proces. Het pad waar ik dagelijks loop, het water, het groene gras, het bouwland met de keurige ingezaaide rijen en de prachtige blauwe lucht. Dat heb ik in mijn doek vertaald met van alles wat zo maar om de hoek ligt.
